کد مطلب:152396 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:187
شفای متولی حرم حضرت ابوالفضل به برکت تربت آن بزرگوار
حاج شیخ اسماعیل نائب، فاضل و عابد معاصر و دارای تالیفات فراوان، كه اینجانب شیخ علی فلسفی افتخار شاگردی او را داشتم فرمود:
متولی حرم «حضرت ابوالفضل علیه السلام» فرمود: من به گوش دردی مبتلا شدم و كم كم كارم به جایی رسید كه تمام دكترهای بغداد از معالجه ی من عاجز شدند و به من توصیه كردند كه به بیمارستانهای خارج بروم!
بالاخره در یكی از بیمارستانهای خارج، طبق برنامه، بستری شدم و پس از معاینه و آزمایش، اعضای شورای پزشكی گفتند كه باید عمل جراحی شوم. ولی گفتند: نود درصد امكان خطر وجود دارد.
گفتم: امشب را به من مهلت بدهید، تا فكر كنم و جوابتان را بدهم. در آن شب خیلی ناراحت و غمگین شدم. اما یكمرتبه با خود گفتم: تمام مریضها از خاك كربلا شفا می گیرند، و من كه خود متولی قبر مطهر هستم، از این فیض محروم باشم؟
خوشبختانه قدری از خاك قبر حضرت عباس علیه السلام را با خود داشتم. با حال و توجه خاصی، مقداری از آن خاك را در گوشم ریختم و خوابیدم و هنگام صبح، دیدم كه دیگر چرك خارج نمی شود و درد آن ساكت شده است!
دكترها برای گرفتن پاسخ پیش من آمدند. به آنها گفتم: باز گوش مرا مورد آزمایش قرار دهید! وقتی كه آن ها معاینه كردند، دیدند عارضه ی گوش كامل برطرف شده است! فورا كمیسیون پزشكی تشكیل دادند و در باب این معجزه بحثهایی كردند، در طول بحث نظریاتی داده شد و قرار شد نظر خودم را نیز در این مسئله جویا شوند.
من در جواب گفتم: من به وسیله ی خاك قبر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام شفا پیدا كردم. آنها با تعجب گفتند: آیا از خاك قبر حضرت عباس علیه السلام، چیزی باقی مانده
است؟!
گفتم: بله، و مقداری كه همراه خود داشتم. به آنها دادم. آنها سه روز تربت آن حضرت را در آزمایشگاه قرار دادند و گفتند: خاك و خون است و اثر شفا در آن می باشد!
مدتی كه در آن كشور بودم، در همه ی مجالس و محافل درباره ی این معجزه و كرامت گفتگو می شد و عده ی زیادی از كافران، شیفته ی آن بزرگوار شده بودند و گروهی كه از نزدیك، شاهد این قضیه بودند، به اسلام گرایش پیدا كردند. [1] .
متولی حرم «حضرت ابوالفضل علیه السلام» فرمود: من به گوش دردی مبتلا شدم و كم كم كارم به جایی رسید كه تمام دكترهای بغداد از معالجه ی من عاجز شدند و به من توصیه كردند كه به بیمارستانهای خارج بروم!
بالاخره در یكی از بیمارستانهای خارج، طبق برنامه، بستری شدم و پس از معاینه و آزمایش، اعضای شورای پزشكی گفتند كه باید عمل جراحی شوم. ولی گفتند: نود درصد امكان خطر وجود دارد.
گفتم: امشب را به من مهلت بدهید، تا فكر كنم و جوابتان را بدهم. در آن شب خیلی ناراحت و غمگین شدم. اما یكمرتبه با خود گفتم: تمام مریضها از خاك كربلا شفا می گیرند، و من كه خود متولی قبر مطهر هستم، از این فیض محروم باشم؟
خوشبختانه قدری از خاك قبر حضرت عباس علیه السلام را با خود داشتم. با حال و توجه خاصی، مقداری از آن خاك را در گوشم ریختم و خوابیدم و هنگام صبح، دیدم كه دیگر چرك خارج نمی شود و درد آن ساكت شده است!
دكترها برای گرفتن پاسخ پیش من آمدند. به آنها گفتم: باز گوش مرا مورد آزمایش قرار دهید! وقتی كه آن ها معاینه كردند، دیدند عارضه ی گوش كامل برطرف شده است! فورا كمیسیون پزشكی تشكیل دادند و در باب این معجزه بحثهایی كردند، در طول بحث نظریاتی داده شد و قرار شد نظر خودم را نیز در این مسئله جویا شوند.
من در جواب گفتم: من به وسیله ی خاك قبر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام شفا پیدا كردم. آنها با تعجب گفتند: آیا از خاك قبر حضرت عباس علیه السلام، چیزی باقی مانده
است؟!
گفتم: بله، و مقداری كه همراه خود داشتم. به آنها دادم. آنها سه روز تربت آن حضرت را در آزمایشگاه قرار دادند و گفتند: خاك و خون است و اثر شفا در آن می باشد!
مدتی كه در آن كشور بودم، در همه ی مجالس و محافل درباره ی این معجزه و كرامت گفتگو می شد و عده ی زیادی از كافران، شیفته ی آن بزرگوار شده بودند و گروهی كه از نزدیك، شاهد این قضیه بودند، به اسلام گرایش پیدا كردند. [1] .
[1] كرامات العباسيه ص 138، به نقل از مجموعه ي انوار ص 230.